Dag 1: Reis naar Oekraïne
We vertrokken op zondagmorgen om 7 uur met de auto en kwamen rond 11:30u aan op Frankfurt
Flughafen. We hadden daar erg naar uitgekeken, aangezien de dynamiek op de Duitse luchthaven
ongekend zou moeten zijn. Helaas had de vlucht vertraging waardoor we pas om 16:55u vertrokken.
Daardoor liepen we bijna de wachtende taxi mis op Budapest Airport. De chauffeur was door de
vertraging ongeduldig geworden en was bijna vertrokken. Onderweg naar de grens vertelde de
taxichauffeur dat het erg druk was bij de grensovergang, mede vanwege stroomstoringen. Het advies
was om lopend de grens te passeren. Aan de andere kant zou een busje klaarstaan voor vervoer naar
de eindbestemming. Met twee Oekraïners deden we de passage lopend, we moesten in
niemandsland tussen Hongarije en Oekraïne een tijdje wachten in de vrieskou, maar uiteindelijk
gingen we redelijk vlot over. Aan de Oekraïense kant van de grens, in Astej, stond de zoon van de
chauffeur te wachten die ons vervolgens via Koson naar Nagydobron bracht. Het was inmiddels 1u
(2u Kievtijd). Bij het hotel Harum Asz aangekomen, bleek het hek al dicht, niemand te bekennen. Na
wat toeteren en bellen, konden we zelf het hek opendoen en kwam de beveiliger tevoorschijn. Hij
wees ons 4 nette kamers, zo zochten we snel ons mandje op.
Dag 2: Pakketten maken en uitdelen
Maandag zouden we rond 8:45u worden opgehaald door Sandor, dus zaten we 8u aan het ontbijt. De
kaart zag er goed uit! Na een bakkie en een broodje spiegelei met vette spek, meldde Sandor zich via
de telefoon. Hij was iets later, maar inmiddels onderweg. Het was fijn om elkaar de hand te kunnen
schudden en zo heette Sandor ons welkom. Hij was benieuwd of alles met de grensovergang gelukt
was, want ‘s nachts had hij bericht gehad dat de grens urenlang plat had gelegen vanwege
stroomuitval. Het is een wonder, zei hij, dat jullie goed zijn doorgekomen. Dat wordt bij teruggaan
nog een dingetje! Vervolgens nam hij ons in zijn blauwe Lada mee naar de boerderij. We zouden
eerst wat pakketten gaan maken en die ‘s middags uitdelen. Er was gelukkig stroom, maar dat
duurde niet lang. Na een uurtje viel deze uit en zou zich pas ‘s avonds weer herstellen. Ook in het
donker was het pakken van de pakketten prima te doen. Er waren maar 100 flessen zonnebloemolie,
want de pers lag door stroom tekort steeds stil. Zo worden de problemen met stoom op heel veel
fronten pijnlijk zichtbaar. We maakten ook kennis met een aantal vluchtelingen die bij Sandor
werken, jonge mensen net als wij. Bijvoorbeeld Kolja* die komt Berdjansk, een stad aan de zee van
Azov. Vormde met zijn vrouw en dochter een prachtig gezin. Vol trots liet hij foto’s met zijn 12 jarige
dochter zien. De realiteit was dat hij 9 maanden geleden hierheen gevlucht is. Gescheiden van vrouw
en dochter die in Kiev bij z’n schoonzus wonen. Of Sergej*, een jonge kerel uit Nikopol, een stad aan
de Dnjepr. Samen met vrouw en 2 kinderen is hij 9 maanden terug gevlucht en woont nu hier. Hij liet
foto’s zien van de verwoestingen in ‘zijn’ stad, nog die nacht waren er 15 raketten en tientallen
beschietingen geweest. Zo scrollde hij door zijn tijdlijn met ontelbare foto’s van vernielingen en
ellende, die hij via sociale media door kreeg. Ze leefden een leven, net als wij, wat voor hen voorlopig
tot het verleden behoort. Harde werkelijkheid. *Niet hun echte namen.
We maakten op dag 1 zo‘n 150 pakketten. Zoals gezegd 100 met olie en de rest zonder. In het pakket
zat verder nog zout, suiker, pasta, meel, rijst, emmertje jam, walnoten, spliterwten en een potje
chocopasta.
Pickbare eenheden
Pasta en rijst was in grote balen verpakt, dus dat moesten we met kommetjes en een weegschaaltje
in losse zakjes doen, voordat we konden gaan picken. Met de fluwelen zaktechniek van Lou, alias ‚the
shadow‘, werden de dubbele zakjes klaargemaakt voor Jet die geduldig de scheppen rijst en pasta
van onze opschepper Joost incasseerde en deze daarmee vakkundig omvormden tot pickbare
eenheden rijst en pasta.
Heerlijke Borsjtsj
We moesten een beetje zoeken naar de juiste methodiek, de ruimte was beperkt en we hadden wat
extra werk door de ompakwerkzaamheden, maar vonden de juiste dynamiek. Toen was het tijd voor
lunch, Oksana had heerlijke Borsjtsj gemaakt. Wat een heerlijkheid! Mmmmm. Na het eten maakten
we de resterende pakketten en gingen we met een volgeladen bus en Lou achter het stuur van de
Lada, naar het zigeunerkamp van Barkasovo. De mensen moesten hun paspoort meenemen en
Sandor schreef in een schrift de naam/geboortejaar op van de ontvanger en gaf een briefje mee. Jet
inde het briefje en Mark gaf het pakket. Bijna 150 pakketten deelden we er uit en nog enkele
pakketten brachten we bij mensen thuis, waardoor we een klein inkijkje kregen in waar de zigeuners
wonen. Ook kwamen we onderweg nog mensen tegen, zoals een vader en kind die dagelijks op de
vuilnisbelt te vinden zijn, om te zoeken naar oud ijzer. De kinderen gaan niet naar school en kunnen
ook niet lezen en schrijven, evenals hun ouders. Zo vertelde Sandor dat het oudste meisje geregeld
haar lichaam verkocht voor 30 Hrivnia (75ct). Zo konden we deze vader en zoon een pakket
meegeven.
Nog even knallen en plannen maken voor morgen
Het was inmiddels donker. In het gebied waar wij waren zijn veel Hongaren, die de Hongaarse tijd
aanhouden, dan hetzelfde is als de Nederlandse tijd. De Oekraïners leven Kiev-tijd, dat 1 uur later is
dan bij ons. Nederlandse tijd was het pas kwart voor vier. We besloten nog even voor te werken voor
morgen en wat plannen te maken om morgen richting Beregowo te kunnen. De stroom deed het nog
steeds niet, dus werd met een generator een lichtje gecreeerd in de keuken waar we werkten.
Gelukkig bleek die maar kort nodig en was er weer stroom. Fijn! We maakten alvast zo’n 100
pakketten voor de dinsdag en belden met Sanyi Debreceni of hij ons dinsdag om 8:30u kon ophalen
om naar Balaszir en Beregowo te gaan. Dat wilde hij, fijn!
Rond 18:30u bracht Sandor ons terug naar het hotel. We aten er een heerlijke gebonden Bobgulash
(bonengulash)soep en dronken een lekkere pils. De Mixed grill bewaarden we voor de dinsdag. We
waren gesloopt en zochten vroeg ons bed op om bij te tanken voor de volgende intensieve dag.
Welterusten!
Dag 3: In een witte wereld naar Beregowo
Dinsdag verzamelden we weer om 8 uur voor een lekker ontbijt. Omeletje en een broodje jam, dat
ging er best in met een bakkie! Rond 8:45u was er het weerzien met Sanyi en Erszo die ons kwamen
halen. De wereld was door nachtelijke sneeuwval, veranderd in wondere witte wereld. Maar ook een
gladde, waardoor we rustig aan moesten doen. We reden, nu bij daglicht via Batjevo, Shom, Kocon
richting Balaszhir. Een bezoekje aan het zigeunerkamp dat Sanyi & Erszo en hun gezin al zo lang met
hulp van vele organisaties en mensen ondersteunen en dienen. Dit kamp is, na de troosteloosheid
die gisteren was blijven hangen, een mooi voorbeeld, waar goed te zien is hoe de situatie zichtbaar
verbetert op het kamp. Ook zie je dat er stukje bij beetje de huizen van de mensen verbeterd
worden. Mooi om hun verhaal te horen en te zien hoe het er nu bij staat!
Hulp aan vluchtelingen vanuit de grote opslag in Beregowo
We vertrokken vervolgens richting de grote opslag in Beregowo waar we Stefanie en Jura zouden
ontmoeten. Nog maar kortgeleden zijn zij getrouwd en sinds kort in blijde verwachting. We hadden
we een mooi toepasselijk kadootje meegenomen. Stefanie leidde ons rond en vertelde terloops haar
verhaal. Bijvoorbeeld over haar zorg voor een meisje met een waterhoofd, dat zij verzorgd heeft tot
haar dood. Een periode die ongelofelijk veel indruk heeft gemaakt, maar tevens haar leven en keuzes
gevormd heeft. Dat kwam binnen. Stefanie toonde ons de opslag, waar vluchtelingen driemaal per
week langs kunnen komen voor voedsel, kleding en andere dingen die ze nodig hebben. In de
plaatselijke kerk van de baptisten is een gaarkeuken waar we uitgenodigd waren, maar gezien de tijd
kozen om die te laten schieten. We besloten een bakkie te doen met Sanyi en Erszo in de Parisel.
Koffie met een Oekraïens gebakje, wat een verwennerij! Toen was het alweer tijd om terug te gaan.
De stad uit stopten we nog voor wat snoep bij de plaatselijke supermarkt, waar we pardoes Sandor
tegen het lijf liepen. Dat kwam goed uit. We besloten met hem mee terug te gaan. Het afscheid
kwam daardoor wat abrupt, maar was beter zo! Tijdens de terugrit naar de boerderij hadden we
boeiende gesprekken met Sandor.
Pakketten uitdelen in Chomonin & Cerne
We vertrokken direct naar Chomonin om pakketten uit te delen. Net als gister, al vond ik de sfeer
wat minder, hard nodig bleek het er evengoed. 90 stuks deelden we hier uit en daarna nog 60 voor
Cerne. Een ontspannen plek, waar bij invallende duister de pakketten hun weg vonden. Fijn! We
besloten nog een uurtje pakketten te maken. Inmiddels was het donker, maar qua tijd nog redelijk
vroeg. We maakten nog pakketten en kleine zakjes rijst en pasta. Toen wat spullen op raakte, stopten
we en bracht Sandor ons terug naar het hotel.
Lekker een biertje en overheerlijke Bograch (ketelgulasch)soep, mmmmm wat lekkernij! Gevolgd
door een lekkere Harum Asz mixer grill. We rekenden direct af omdat we vannacht zouden
vertrekken, de rekening bedroeg zo’n 11.000 Hrivnia, omgerekend 268€. Afronden naar 300€ dus.
Ongelofelijk, 2x uitgebreid avondeten, 4 kamers 3 nachten en twee keer ontbijten.
Dag 4: Terug naar huis
Vanwege de stroomproblemen, wilden we voorkomen dat we door een storing de vlucht zouden
missen. Daarom was het voorstel om 00:00u te gaan rijden, zodat we ruime marge hebben. We
gingen dus rond 21:30 liggen, want zo hadden we nog een paar uitjes om te rusten. De slaap hebben
we nauwelijks gevat, maar het was lekker om even uit te rusten. Even voor twaalf zaten we beneden,
maar geen taxi te bekennen… Helaas moesten we drie keer toe Sandor uit bed bellen, totdat Diana
met haar busje eindelijk rond de klok van 2u kwam aanzetten. Gelukkig waren de wegen weer
schoon, waardoor de rit naar de grens vlot ging. Ook de passage vanuit Oekraïne naar Hongarije ging
vlot! Zodoende waren we even na half vier over. Vervolgens een goede rit gehad naar Budapest,
waar we veel te vroeg waren. Ruim 5 uur moesten we wachten en toen we klaarstonden voor de
vlucht kregen we weer 2 uur vertraging door. Hevige sneeuwval op Frankfurt zorgde voor vertraging
en veel geschrapte vluchten. Een biertje op kosten van Lufthansa dan maar. Mooi om samen nog
even de dynamiek van Budapest te proeven. Rond 15:30u konden we gelukkig opstijgen en na een
goede vlucht, landden we rond 17u op Frankfurt. Op naar de auto, een hamburgertje bij Burger King
en vervolgens richting NL. 23u kwamen we thuis. Dat was een lange dag!
Een mooie, intensieve, maar nuttige en zegenrijke reis. Dankbaar dat we dit mochten doen!
